۱۳۸۷ اسفند ۲۵, یکشنبه

ابراز نگرانی از وضعیت زندانیان سیاسی گمنام در مراسم یادبود امیر ساران در دانشگاه جورج واشینگتن

کیانوش سنجری: عصر یکشنبه 25 اسفند 1387 خانم الهه نازجو همسر امیر ساران به صورت تلفنی مهمان مجلس یادبودی بود که توسط جمعی از زندانیان سیاسی پیشین در دانشگاه جورج واشینگتن در آمریکا برگزار شد. او مانند همیشه که در مورد وضعیت همسرش با رسانه های فارسی زبان سخن می گفت، این بار نیز با کلامی استوار از مبارزات بر حق همسرش سخن گفت و مرگ امیر ساران را "اعدام خاموش" نامید. او گفت بارها از مسئولان خواسته بود که به همسر زندانی اش اجازه بدهند که برای درمان به بیرون از زندان بیاید اما آنها به هیچ کدام از این درخواست ها توجه نکردند. او که خودش هم در تابستان 1385 به سبب اعتراض مسالمت آمیز به بازداشت همسرش در مقابل دفتر سازمان ملل متحد در تهران به همراه جمع دیگری از خانواده های زندانیان سیاسی بازداشت و مدتی را در سلول بند 209 زندان اوین سپری کرده بود، شرایط بازداشت همسرش را پیش از مرگ غیر انسانی و دهشتبار توصیف کرد و بی توجهی مسئولان زندان را عامل مرگ همسرش دانست. خانم نازجو گفت امیر ساران برای همیشه زنده است.

فرزاد حمیدی زندانی پیشین زندان رجایی شهر و همبندی سابق امیر ساران نیز تلفنی از لس آنجلس در این جلسه شرکت کرد و تصویری سراسر تیره و دهشتبار از وضعیت آن زندان و زندانیان سیاسی اش ارائه نمود. او زندان رجایی شهر را یکی از بدترین زندان های جهان نامید و نسبت به وضعیت سایر زندانیان سیاسی محبوس در آن مانند بهروز جاوید تهرانی ابراز نگرانی کرد.


دغدغه ی احمد باطبی که این روزها در این سوی گیتی به امر دفاع از حقوق قربانیان نقض حقوق بشر در ایران می پردازد بسیار اساسی بود. او در این جلسه گفت چرا دست به دست هم نمی دهیم و کارزاری پرتوان برای حمایت سیاسی، تبلیغاتی و حتا مالی از زندانیان سیاسی و خانواده های شان برپا نمی کنیم. او بر این باور است که در صورت امکان سازی مالی برای خانواده های زندانیان سیاسی، تا اندازه ای می شود از مشکلات روزمره زندگی شان کاست.


علی افشاری نیز که برپایی این جلسه در دانشگاه جورج واشینگتن با همت او میسر شد نیز معتقد بود که اساسا جان انسان ها در ایران در نزد حکومتگران بی ارزش است. او گفت نباید برای دفاع از زندانیان سیاسی مرز خودی و غیر خودی قائل شد و باید وضعیت زندانیان سیاسی گمنام مورد توجه بیشتر سازمان های مدافع حقوق بشر قرار بگیرد.


فریبا داودی مهاجر نیز به اختصار درباره تفاوت شرایط بازداشت زندانیان سیاسی زن با مردان در زندان های ایران سخن گفت. او ازتجربه بازداشت خودش در بازداشتگاه 59 سپاه سخن گفت و گفت که بازجوها برای تهدید زنان، به خطراتی که در زندان متوجه آن ها است اشاره می کنند تا روحیه شان شکسته شود.


من هم در ابتدای مراسم از فعالیت های سیاسی امیر ساران که به تشکیل جبهه اتحاد ملی از سوی او و بازداشتش توسط ماموران امنیتی انجامید گفتم و خاطره ای از مراسم 16 آذر سال 1381 که او و خانواده اش در آن شرکت داشتند را تعریف کردم و از شجاعتش حرف زدم.


در پایان جلسه بیانیه ای که پیشتر به امضا جمعی از ایرانیان نگران از سرنوشت زندانیان سیاسی رسیده بود را خواندم:


تسلیت به خانواده امیر ساران

و نگرانی نسبت به سلامت جان زندانیان سیاسی در زندان های جمهوری اسلامی


مبارز سیاسی امیر حسین حشمت ساران پس از تحمل بیش از چهار سال زندان و شکنجه چهارشنبه 14 اسفند در پی به وخامت گراییدن حال جسمی اش از زندان رجایی شهر کرج به بیماستان منتقل شد و به طرزی مشکوک جان سپرد.

مقامات قضایی و مسئولان زندان رجایی شهر هنوز به طور رسمی در مورد مرگ مشکوک این زندانی سیاسی اظها نظر نکرده اند اما خانم الهه نازجو گفته است "پزشک شوهرش به وی گفته که مرگ مشکوک بوده و آنها نمیدانند که دقیقا چه اتفاقی افتاده اما این احتمال وجود دارد که مسمویت شدید موجب دگرگونی حال امیر ساران شده باشد."

محمدرضا فقيهي وکيل امیر ساران نیز با اشاره به سابقه بيماري قلبي این زندانی سیاسی و با تاکيد بر اينکه ‏‏"زندان کوشش جدي براي معالجه زنداني بيمارش نکرده" بر این باور است که "کوتاهي مقامات زندان مسلم است."‏

همبندی های این زندانی سیاسی نیز اعلام کردند که بهداری زندان رجایی شهر کرج بار اول که حال جسمي امير ساران رو به وخامت گراییده بود از معاینه و درمان او خودداری کرده بودند. از آنجایی که زندانیان این حق را دارند که در صورت بیماری از امکانات درمانی برخوردار باشند و زندان رجایی شهر این حق را از امیر ساران سلب کرده و یا به هر طریق ممکن نسبت به درمان این زندانی سیاسی کوتاهی کرده و از آنجایی که در گذشته نیز زندانیان سیاسی دیگری همچون اکبر محمدی و ولی الله فیض مهدوی بر اثر کوتاهی و سهل انگاری مسئولان زندان به طرزی مشکوک جان سپردند، افکار عمومی این پرسش را در ذهن می پروراند که علت بروز چنین حوادثی در زندان های ایران چیست؟

در قضیه مرگ رازآلود اکبر محمدی و قتل زهرا کاظمی حکومت امکان و اجازه ی تشکیل گروه های مستقل حقیقت یاب را نداد و حتا در قضیه اکبر محمدی، ابراهیم لطف اللهی و شماری دیگر از زندانیان سیاسی، شبانه و با عجله به دفن آنها اقدام ورزید و بر شک و ظن افکار عمومی به مشکوک بودن مرگ ها در زندان افزود؛ هرچند که ماهیت حکومتی که در سال های آغازین پس از به قدرت رسیدن صد ها زندانی سیاسی را بدون محاکمه و شبانه به جوخه اعدام سپرد بر همگان آشکار و پرونده آن جنایات در نزد افکار عمومی همچنان مفتوح است!

مرگ مشکوک امیر ساران دوباره این دغدغه و پرسش را مطرح می سازد که چرا زندان های ایران تا این اندازه دهشتبار و ناامن گشته و چرا حکومت تا این اندازه نسبت به جان زندانیانی که به راستی بی گناه اند، بی تفاوت است و نمی تواند و یا نمی خواهد حداقل مسئول حفظ سلامت و امنیت جانی زندانیان باشد؛ هر چند که اساسا بازداشت و زندانی کردن افرادی مانند امیر ساران که تنها حقوق شهروندی خود را مطالبه می کنند تاسف بار است!

امضا کنندگان این بیانیه، ضمن اظهار تأسف و تأثر نسبت به این حادثه ی ناگوار و اعلام هم دردی به خانواده و دوستان زنده یاد امیر حسین حشمت ساران، نگرانی عمیق خود را نسبت به سلامت همه زندانیان به ویژه زندانیان سیاسی که به دستور وزارت اطلاعات به زندان هایی با شرایط دهشتبار تبعید می شوند، ابراز می کنند و سهل انگاری مسئولان زندان های جمهوری اسلامی را مسبب اینگونه مرگ های مشکوک زندانیان می دانند.

احمد باطبی - فریبا داوودی مهاجر - امیرحسین اعتمادی - ابوالفضل عابدینی نصر - یوجنا نجدی – علی افشاری – اکبر عطری - محمد بهزادي - مصطفي تنها - نسيم تنها - مجيد تولايي - حميد حميدي - مينوش صدوقيان‌زاده - كيوان صميمي - مير محمود يگانلي - مهين علي‌بابايي - عليرضا كرماني - نجات بهرامی - علی جمالی - سورنا هاشمی - حسن رمضانیان- انور میرستاری – اروپرس – محمود امیری مقدم – بیتا قریب – کانون دانشجویان ایرانی هلند – سیامک عبدی – سیاوش جلیلی – سعید ولدبیگی – مریم افشاری – رسول عباسی – مراد معلم – بهزاد پیله ور - محمدرضا اسکندری - طاهره خرمی - محمدتوفیق اسدی - طیبه اسدی – رویا تیموری – حسن نایب هاشم - بیژن مهر - امیرهوشنگ آریان پور - هرمز چمن آرا - اردشیر لطفعلیان - فرزین بستجانی - رضا قاسمیان - یوسف عبداله زاده - علی ضرابی - سخاوت علیزاده - منوچهر قنبری - محمد فاطمی - علی غضنفری - شکوه ميرزادگی - دکتر اسماعيل نوری علا – دکتر شکر فلاح – حسام فیروزی - ناهید باقری- ماندانا احمدی- نیلوفر شمیرانی- امیرحسین موحدی- آکام حبیبی- محمد مسعود سلامتی – جواد امامی - حشمت الله طبرزدی- پرویز سفری - بهزاد مهرانی - حمید علیزاده- وبلاگ کاک هیوا- دکتر آزادی- پرویز هراتی نژاد- بهمن فر- بیژن کریمی- آرزو اصغري- کمال عزتي- هانا عزتي - هيوا عزتي- علی سرمدی-فضائل عزیزان- ویکتوریا آزاد- سام الدين ضيائی- محمد رضا اسکندری-کانون دفاع از دمکراسی در ایران،هلند-حسین باقرزاده- سایت آگاهی، ترویج حقوق بشر در ایران- ناهید میرحاج – علی بیکس – پیروز براتی – فواد پاشايی - نادر زاهدی - مهدی موبدی - داود کاظميه - هايده توکلی - مهدی محمدی - کيوان اسوار –احمدمظاهری- علی خلف زاده - علی مردانی - ابولفضل آجرلو - بهمن بهزادی -- بهرام زاهدی - برديا پارسی - فريدون فرهی - خسرو بيت الهی - مهدی مفخمی - ناصر نورهانی - بهمن زاهدی - مجتبی وطن دوست – رضا آزاد، کانون آرش هلند – اصغر مردانی – سامان رسول پور – بهروز جاوید تهرانی – عباس خرسندی – سعید درخشندی – زهور نبوی – حمید رضا محمدی – سیمین محمدی – آزیتا رضایی – رضا محمدی – ابراهیم مرادی- ابوافصل آجرلو- آرش سلیمانی- افشین اعرابی – امین موحدی – حسن زارع زاده اردشیر - پیمان نادری- پیام طیب نژاد- حجت بختیاری - رضا اشرف پور- سعید کاشیلو- سعید کلانکی- شیوا نظرآهاری - علی رضا رنجبر- علی سرانجام- علی عالم زاده- فرزاد حمیدی- کوروش صحتی- کیانوش سنجری- متین احمدی- مجید اینانلو- محمد حسن طالبی- محمد حسین جعفری- محمود شوشتری- مهدی حویزی- مهران میرعبدالباقی- کامران کهنلو- مهران میرعبدلی- مهرداد ماجدی- منوچهر محمدی- نادر تقی زاده- نسرین محمدی- غلامرضا محمدی - وحید شکوهی نیا - ابراهیم مرادی - آمنه نصر رمزی - پیام طیب نژاد - یعقوب کاظمی - سارا محمد رحیمی - اصغر سرانجام - الهام ملاعلی حسینی - آزاده اشعاری - پیمان نادری - ایرج پریز - زهرا رضایی - نادر تقی زاده - علی خسروی - مجید اینانلو - مجید سعادت - شهریار جمشیدی - بابک نامدار - محسن برغندان - سپهر آرین نیا - الهام یعقوبیان - مانی آریامند - جنی مندی، پانی زند - سیروس خیری - نادر پارسی - هادی تهانیان اردستانی - جوی هروه - بهاره منشی - بانو صابری - رافیک خاچیک - رعنا پورعرب - علی وحید - فرنگیس بازل - ژوبین رادفر - سپیده هیرمند - آرمان بختیار - روزبه فراهانی پور – مجتبی سمیعی نژاد – حمیدرضا ظریفی نیا

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نظر شما چیست؟